Zimni,jak lód,
chodzą po świecie ludzie,
ze wzrokiem obojętnym,
tak bardzo,że przerażają.
Może żadnych uczuć nie posiadają,
albo ich uczucia zdeptano,
w otchłań rozpaczy wtrącono,
jak do ciemnego lochu,
gdzie samotność przyjacielem,
jedynym pocieszycielem...
Nie niosą ze sobą nadziei,
tylko chęć zadawania bólu,
w odwecie i pełni świadomi,
kiedys bardzo mocno zranieni,
teraz sami ranią jeszcze głębiej...
Wyrafinowanymi sposobami,
manipuluja innych uczuciami...
A na końcu swojej drogi przez zycie,
zostaną sami...
Lecz nawet w samotnosci łzy nie uronią...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz